mei 2004: Astrid hangt
in een cafe-restaurant,
acryl op doek, 180 bij
80 cm.
|
|
|
Astrid is meer
dan alleen een model. Astrid is een vriendin die ik heb gevraagd of ze
ook model wilde staan. Ze is lang, slank, en ze heeft een afgetraind lichaam.
Een bijzondere eigenschap is dat ze respect afdwingt vanaf het eerste moment
dat je haar ziet en spreekt.
Dat komt deels door haar
achtergrond, waar ze overigens niet mee te koop loopt. Haar arbeidsverleden
is intrigerend. Ze is lange tijd beroepsmilitair geweest. Misschien daarom
is Boondock
Saints een van haar favoriete films. Tegenwoordig is ze manager. Een
hele goede, denk ik. Haar managementstijl vertoont, vertelde iemand haar
ooit, overeenkomsten met die van Mr
Wolfe uit de film Pulp
Fiction.
Astrid heeft naast die
opvallende karaktertrek nog meer mooie kanten, maar deze zullen vooral
zichtbaar zijn voor de mensen die ze als vrienden beschouwd. Juist die
kanten wil ik vangen in dit schilderij. |
|
|
Astrid over Astrid
Gekscherend filosofeerden
Bart en ik over een 5-luik van mijzelf om al die kanten te kunnen vangen.
Zo passeerden de vrouw in (zakelijk) uniform, de zorgeloze meid die ik
wat vaker zou willen zijn, de zorgzame vrouw, de sexy dame en Phoenix,
de huidige fase van mijn leven. Toen Bart mij vroeg voor 'De tiendoekenserie'
heb ik geen moment geaarzeld. Ik vind het een eer om op deze manier in
iemands leef- of werkruimte aanwezig te mogen zijn. Dat zegt ook iets over
mijn extravertheid en het in het middelpunt van de belangstelling willen
staan.
Zakelijk: Verantwoordelijk,
direct, perfectionistisch, besluitvaardig
Zorgzaam: Attent,
hulpvaardig, onbaatzuchtig, luisteren
Zorgeloos: Impulsief,
uitbundig, lichtzinnig
Sexy: Ja |
|
|
Phoenix: Ik ben
weer uit de as herrezen nadat zo’n beetje alles in vlammen was opgegaan.
De nieuwe Phoenix is weer de oude, levend in een gelukkig oord.
[Phoenix; mythische vogel,
volgens de Griekse overlevering levend in een gelukkig oord in het oosten,
bij een koele bron, als dienaar van de zonnegod Phoebus. Bij zonsopgang
baadt hij zich in het water van de bron en zet zich op een boom. Na duizend
jaar bouwt hij zich een nest van Arabisch reukwerk in de hoogste palm in
‘Phoenicië’ (Fenicië) en zingt bij zonsopgang een zo wonderschoon
lied, dat de zonnegod zijn wagen even doet stilstaan om te luisteren. Als
hij daarna optrekt, doen vonken uit zijn haar (de halo) het nest vlam vatten
en de Phoenix verbrandt. Uit de as komt een nieuwe Phoenix te voorschijn.
Daarna gaat hij weer voor duizend jaar naar zijn plaats in het oosten.
In plaats van duizend jaar komt |
|
|
men ook perioden van 500,
1461 en andere tegen, astrologische getallen, verband houdend met o.a.
de zonneloop]
Astrid, 2004
|
|
|
Astrid over Bart
Ik ben geen kunstkenner,
maar heb er zoals over zoveel dingen wel een uitgesproken mening over.
Dat heb ik Bart ook verteld toen ik zijn schilderijen nog niet had gezien.
Kunst moet voor mij vooral toegankelijk zijn, wat zoveel wil zeggen als
dat ik begrijp wat er wordt afgebeeld maar ook dat ik er dingen bij kan
bedenken. Wie zijn die mensen op het doek en wat houdt ze bezig? Ook de
kleurstelling speelt daarbij een rol. De vraag die ik me verder stel is:
‘zou ik dit zelf thuis aan de muur willen hebben?’ De meeste doeken die
je nu terugvindt op de site zijn in opdracht gemaakt en dus in particulier
bezit. Mijn compliment aan Bart is dat er vele bij zijn die ik best thuis
zou willen hebben.
Ik kan me voorstellen dat
niet iedereen zoals ik zich letterlijk en figuurlijk bloot kan geven. Ik
ben ervan overtuigd dat Bart de |
|
|
kunst verstaat om juist
minder extraverte mensen op hun gemak te stellen en dat hij ondanks eventuele
terughoudendheid tot hun werkelijke persoonlijkheid door kan dringen om
dit te verwerken in het doek. Verder ben ik erg benieuwd naar de eerste
man die hij gaat vangen in verf, dat zou zeker een uitdaging voor hem zijn
;-)
(update 21 november 2004:
Astrid heeft geluk: hier is het schilderproject
"William" te zien)
Astrid over het doek
Mijn ogen zijn een ondertiteling
van mijn gedachten, daarin kun je alles aflezen. Omdat Bart voor 'De tiendoekenserie'
heeft gekozen voor een andere (lees: minder heftige) benadering, zijn mijn
ogen gesloten. Ik hoop dat Bart iets van mijn ‘zorgeloze ik’ kan weergeven
in het schilderij. Dan kan ik daar vaker een voorbeeld aan nemen. |
|
|
Schilderproces
Dit schilderij is het derde
doek van de Tiendoekenserie. Het doek meet 180
bij 80 cm. De achtergrond was eerst rood-roze, maar is daarna donkerrood
geworden. Tot met 30 mei hing het schilderij op een kleine expositie in
het recreatiepark Flevonatuur
bij Zeewolde.
In de laatste versie is
het gezicht en het hele lijf overgeschilderd. Een schilderij is pas af
als het model er helemaal tevreden mee is, en na de laatste opmerkingen
van Astrid heb ik het afgemaakt. Het hangt nu bij Astrid zelf.
laatste update: 21 november
2004 |
|
|
eerste opzet
grote
afbeelding
|
|
tweede fase
grote
afbeelding
|
|
derde fase
grote
afbeelding
|
|
vierde fase
grote
afbeelding
|
|
vijfde fase
grote
afbeelding
|
|
zesde fase
grote
afbeelding
|
|
eindresultaat
grote afbeelding
|