- b A r t - ModelSchilderijen

Inke en haar drieluik, mei 2005
olieverf op doek, 100 bij 100 cm, 2005

Inke en Theun

Ik zag haar vanuit mijn ooghoeken, en mijn gesprek haperde.
(zaterdag 31 januari 2004, Jaarbeurs Utrecht)

Inke en Theun heb ik op de Kamasutrabeurs in Utrecht ontmoet. Ze hebben mijn stand met de schilderijen bekeken, we hebben er over gepraat, en ze zouden nadenken over een mogelijke schilderopdracht.
Maar een half uurtje later waren ze al terug om meteen een afspraak te maken...

Inke heeft een indrukwekkende gestalte: ze is 181 cm, en met haar hoge hakken nog langer. En ze heeft een uitstraling die zo sterk is dat het bijna tastbaar wordt; heel mooi.
Theun is een wereldwijs iemand, en hem typeren als non-conformistisch is een eufemisme.
Ze zijn acht jaar getrouwd, en ze wonen in een mooi huis in het midden van het land. In dat huis is een witte muur die al een paar jaar op een kunstwerk wacht. Ik ben vereerd dat ik ben uitgekozen om daar iets moois voor te bedenken.

Schilderproces

Inke en Theun hebben al veel nagedacht over het schilderij en ze hebben als inspirerende ideeën geopperd:
Het schilderij wordt een drieluik. Symboliek kan deel uit maken van het schilderij. Onze eerste idee-en zijn een abacus, bieslook (meer soepgroenten vind je hier), en een caesar-kroontje. Picasso en Turner maakten beiden schilderijen waarbij er iets niet klopt. Han Kolkman maakt foto's waarbij achtergrond en onderwerp samensmelten. De half-af versie van het schilderij van Cindy heeft zo'n zelfde effect.

We hebben tijdens de eerste ontmoeting veel ideeën bedacht en één schets gemaakt.

Tijdens de tweede ontmoeting hebben we de plannen bijgeschaafd: we willen het schilderij toespitsen op de drie kanten van Inke. Inke heeft onmiskenbaar een inponerende uitstraling, maar daarnaast ook een sensuele en een hele warme kant. We hebben 216 foto's gemaakt.

De foto's zijn ontwikkeld, en ik denk een aantal kanten van Inke in foto's te hebben gevangen. Op basis hiervan heb ik drie compositietekeningen gemaakt. Deze tekeningen gebruik ik om composities te maken die ik weer zal voorleggen aan Inke en Theun.

Ik heb een achttal composities gemaakt voor het doek. Een aantal composities hebben meerdere niveaus. Die niveaus verbeelden de meerdere lagen van het karakter van Inke. De kant van Inke waar ik het meeste bewondering voor heb, haar nadenkende warme en zorgzame kant, ligt het diepst.
De uiteindelijke keus is door Inke en Theun gemaakt: compositie nummer 7. 29 juli: opzetten in houtkool voltooid. 14 november: eerste verflaag. 21 november: het eerste portret begint al echt te "leven". 23 november: start tweede portret. 14 januari 2005: derde portret "leeft". 18 januari vorderingen tweede portret. Alle portretten zijn nu herkenbaar. De kleuren moeten nog op elkaar afgestemd worden en zullen dus nog veranderen. 21 januari: derde portret is voltooid.

Het zoeken naar de achtergrondkleuren was niet triviaal. In eerste instantie had ik het grote doek paars geverfd, maar die kleur deed Theun denken aan campingsmokings.
Het kleine vierkante doek moest een erotische-sensuele lading krijgen, en rood was een voor de hand liggende keuze. Het dieper liggende doek was warmgeel, en dat wilde ik graag zo houden. De combintie van warmgeel en helder rood deed me denken aan de kleding van Tibetaanse monikken. Hiernaast staan twee foto's, de onderste heb ik zelf gemaakt op een vakantie. Als ik deze inspiratiebronnen zou volgen, dan zou ik het derde doek bordeauxrood verven. En dat is precies wat ik heb gedaan.
Begin april kreeg ik het laatste comentaar van Inke en op 21 april heb ik het tweede doek voltooid en het drieluik ondertekend.

Op 15 mei heb ik het doek gevernist en wel overhandigd aan Inke en Theun.

inspiratiebronnen voor de kleuren

schets

grote afbeelding

zwoel en verleidelijk

grote afbeelding

trots en uitstraling

grote afbeelding

nadenkend, warm en zorgzaam

grote afbeelding

compositie voorstellen 1 tot en met 4

grote afbeelding

compositie voorstellen 5 tot en met 8

grote afbeelding

Schilderij

Het wordt een "drieluik". De muur waarop het werk komt te hangen is 125 cm breed.
Het idee is om een groot doek op te delen in drie vlakken, en ieder vlak te gebruiken voor een portret/model schilderijtje. Roland Schmets maakt ook drieluiken met een moderne composite. Roland print foto's op doek, waarna hij de achtergrond bewerkt. Ik zal -anders dan hij- het penseel gebruiken om drie maal het gezicht te schilderen. Het is een ambitieus plan. De opzet is bepaald: nummer 7 zal het worden.